Canı yandığında feryadı duyuldu. Ruhunun derin boşluklarından gelen uğultu… Sanki bir yarısını koparıp almışlardı bedeninden, kalbi gittikçe küçülüyor ama hisleri kuvvetleniyordu. Sustu, acının tarifsizliğini gömdü minik kalbine… Yakarışları bir gözyaşı tanesi oldu indi göz pınarlarından…