Hayat, zemin katta otururken asansör aidatı ödemek kadar anlamsız.

anlamını yitirmeyen ne kaldı ki zaten

senden benden.

aramızda mesafeler çok ama aşılmayacak gibi değil.

ama olmuyor, olduramıyoruz.

eksik ve yorgunuz.

camlarının kırıklıkları kalbimizin

parçalıyor bir tarafını hepimizin.

artık geriye dönmek zor

güneş tepedeyken.

koca evrene teğet geçip gidiyoruz işte

olayların silinmez izleriyle.

sıradan olmak isterim

fakat Oscar Wilde araya giriyor.

”Arkanızdan konuşulmasından daha kötü bir şey varsa o da konuşulmamasıdır.”

hadi çıkalım işin içinden

bu kadar çelişkiden,

öyle vahim durumlar.