Pek tez geçiverdi şevk-i tarabı kalbimin

İçimdeki cevval çocuk bir hayli sessiz bugünlerde

Bir başıma kaldım kendi yüreğimin ücra bir köşesinde yalnız, sessiz ve şevksiz...

Yürümekteyim, duygularım pervasızca dağılmış birbirini arıyor ıssız sokaklarda

Baktıkça parıldıyor dedemden yadigar çerçeveme sıkıştırdığım fotoğrafın

İçime huzur veriyor bir gülü andıran o nur cemalin

Huzur veriyor, ulaşamayacağımı bile bile bakarkenki kavuşmuşluk hayalleri...

Sabah uyandığımda başlar, vurur yüzüme usul usul bad-ı saba

Dalarım rüzgarın esenliğine

Söyledim, dinletemedim yüreğime belki de bin defa

Özlem dedikleri şey his midir cins mi, arkadaş bu nasıl bir cefa

Unutmak için elimden geleni yaptım aslında

Gıyabında onlarca kez unutmak istedim

Ama her seferinde kendimi

Hani o dedemden yadigar çerçevem var ya

Ona sarılırken buldum boş bir odada