bilmiyorum. seni anımsadıkça gidiyorsun evimden
panoya seni anımsatacak bir şeyler asıyorum
dönüp bakıyorum kafamda bir şiir kuruyorum
omuzlarıma bir güve kuruluyor uçmak üzere.
bilmiyorum. seni anımsamak ne zamandır böyle
ben seni ne zamandır anımsıyorum bilmiyorum
çıkmak üzere dönüyorum mektubunu okuyorum
içimi yokluyorum bir şeyler bulamamak üzere.
bilmiyorum. görüyorsun uzağım seni özlemeye
son yazı unutmak için ilk kışımızı düşünüyorum
dönüp çıkıyorum konuştuğumuz yerde dolaşıyorum
sesini anımsıyorum sözlerini unutmak üzere.
bilmiyorum. bir güveyi parçaladın ellerinle
ben bir katili anımsamayı hiç isteyemiyorum
güzel kızım, seni özleyebilmeyi çok istiyorum
sonra dönüp gidiyorum
aynen böyle
