Bir hayat vurabilir insana sarılmaz yarası
Etmez vicdandan yenilen tokadın acısı
O lanet bakışların doğuşunda bir ayrılık söz konusu
Sevgiden, nefretten bilhassa Allah'tan bu en kötüsü
İştirak eder muhabbete sigara kokusu
Masadakilerin cebinden taşar hayat sancısı
Çay bardakları çatlar dertleşmelerden
Oysa bakın umutlar geçiyor caddelerden
Yeri geldiğinde düşünmek içine kapanmaktır
Ya da dünyaya gözlerini kapatmaktır
Bu hipotez değil hakikattir
Yaşamak kısmetse ölüm muhakkaktır
Melekler, şeytanlar ve insanlar içinde dünya
Sıkışır ağlamakla gülmek arasında
Yolu şaşar iki dudak hizasında
Kalp kırmak bu sokaktan çıkamamaktır
Emirhan Özcan
2021-06-12T23:49:34+03:00Mustafa Uçar değerli yorumun için çok teşekkür ederim. Umarım daha iyilerini yazmak nasip olur. Üzerine düşmek gerektiğinin ben de farkındayım.
Mustafa Uçar
2021-06-12T20:32:35+03:00Kafiye çok öne çıkınca göz ona takılıyor tabii. :)
Çay bardakları ve umutlar mısraları anlam olarak da birbirini kovalayınca kafiyenin tadını verdiler bana. Yolun şaşması, sokaktan çıkamamak gibi birbirini besleyen ögeleri daha çok görebilmek isterim şahsen :) Kalemine sağlık...
Emirhan Özcan
2021-06-12T17:52:48+03:00Yorumun için teşekkür ederim. Söyledikleriniz üzerine düşüneceğim.
Emirhan Özcan
2021-06-12T14:41:41+03:00Yorumun için teşekkür ederim. Eksik olduğum konulardan biri bu. Yazarken kafiye, akıcılık ve anlamlı olması arasında kalıp yanlıştan taraf olmak gibi bir duruma düşüyorum. Yorumunu dikkate alacağım.
Seyfullah Özalp
2021-06-12T13:41:18+03:00Şiir salt kafiye yaratmak değildir. Bunu bir düşünün derim. Başarılar.