Bulduğumu sandım. Aradığım şeyin yanlış olduğunu bile bilmiyordum. Gözlerimin ışığı giderek kayboluyor, elimde kalan şeylere bakamıyorum artık. Neredeyim? Ne yapıyorum? Uyuyor, uyanıyorum. Yaşayamıyorum. Hevesimi kırıyor bütün olanlar, varlığım kendine kocaman çığlıklar atıyor. Bırakıp gitsem mi? Gidersem pişmanlıklar yaşar mıyım? Karar verememek, sancıların en büyüğü belki de. Belirsizliğin suretinde kayboluyorum. Merak ediyorum bir yerde yine seninle denk gelir miyiz? Zamanın kim için olduğundan habersiz küçük bir kelebek gibi süzülüp durduğumuz koca ömür... Peki ne için bütün bu çırpınışlar? Yorgunum. Fazlasıyla. Geçecek gidecek bütün zamanlar. Sonunda yine ben kalacağım, benden artakalanlarla.
