1
Yankılanan saadetin ilkidir çocukluğum.
Hatırı, cennet kışı yağdırır saçlarıma.
Selam söylenir kömür sobasındaki,
“bir varmış, bir yokmuş…" masallarından.
Nefes nefesedir vaktiyle
yıldız kaydıran
dileklerim.
Masumluğum özde kadim;
ne bir yaş ne bir suç sahibiyim.
Omuz omuza neşe harbindeydim,
sırtlıklarda.
Kol kanat gerenler azaldı art arda.
Nerelerde kaldı yıllar?
Heveslerimin hangi sarı yaprağında,
hangi kuru gülünde eskidim?
El sallar mı anılar, henüz;
gözüm, nizamım, tebessümüm yerindeyken?
Bir özgün yasımdır,
sağlığım ve sürüklenişlerim mazide.
Kaç kalabalık misafir etti beni kalbine,
veyahut şimdilerde;
yaklaştım adımlardan parmağa,
yalnızlığıma.
Hayalimin peşinde yırtılırdı üstüm başım.
Adımın baş harflerine saklı bir mutluluk,
sırtıma vurarak ders buyururdu.
Geceler böldünüz oyunlarımı,
gam ve keder dağıtmadan.
2
Söyle ki doğa,
Okşamamış mıydım çiçeklerin başını?
Kediler mırıldardı kıskançlıktan.
Sudan safı çıkardı beklenen notlarda.
Dolaşırdım tepeden tırnağa, çocuksu.
Ve çocuksu kadar değildim,
Lekelenmiş hatıralar toplardım ceplerime.
Kim kalmışsa yanımda, der ki:
-Kan sıçramış postuna.
Gülerim, kanım değil üç beş not.
Belki güvercinlerden biri getirdi,
(gagalarını yalnız bırakarak.)
Yalnızlığı ödünç alabilir miydim palmiyelerden?
Palmiyeler ki aykırı, sıradışı.
Dolaşırdım palmiyelerden güvercinlere, çocuksu.
Ve çocuksu kadar değildim.
Kâh güzdür kâh bahar
Dalgınlığımı saklardım takvime.
Gün doğmuşsa kendince çalkalar posunu.
Ve yer derdi ki:
-Filizlenmiş karanlığa postun!
“Nerden bilirsiniz ki,üç beş not olmadığını?
(Gülümseyerek)
Kimler aydınmış ve tanınmış?
Bu kadar üzgün olmamalıydı besteler;
Yoksa notalar bozulabilirdi,kendi ahenginden.”
Ve çocuksu kadar değildim
Kâh akşamdır kâh sabah
Kâh güzdür kâh bahar
Bir hayal bir gerçek, altı üstü
Gözü kapalı bir sevinçtim.
3
Buyrun size bir âhım hayrolsun çocukluğum;
Matiz saadete sürüklediğiniz anları,
özlüyorum.
Aşırı mübalağa ettiysem,
Affola…
(2014)
