dağların ardında bıraktığım küçük kızın esintileri bana yetişemedi
ben aynaya bakmak için hep onu bekledim
bir selin tutsağından kopabilmek için onu bekledim
yalnız geldi, evi damı toplayıp geldi
geceleri o ağırlık geldi
ben gerçeksizliği babamdan öğrendim
buna gerek yoktu, hissediyordum alabildiğine
belki hissetmemek için her şeyi yapardım
küçük de yapardı, biliyorum
beşer yıl arayla nakliyeci belirirdi kapılarımın önünde
her seferinde vedalardan kaçıp bir parçamı bıraktım geride
bu yüzden artık kolay geliyor terk etmek
biliyorsun küçükken edinilmeli alışkanlıklar
ömür boyu sürsün diye
ben hala bazı esintileri bekliyorum
bir türlü beni bulamıyor, bazen düşlerimde görüyorum
korkup annemi buluyorum
arkasına sığınıyorum
