Hayatlara hükmeden ölüm
Geceme musallat şimdi
Gözlerimden kopanların feryatları
Yankılanmazdı boş duvarlarda da
Kırmızı mezarlıklarıma çığlık olurdu.
Bir kişi göçerken göç ettiği yere
Bir kişi gitmezdi peşinden
Bu toplu bir kıyım olurdu
Kıygınlığım bu sebepten
Kalmadı dedim o vakit, kalmadı
Kalem tutacak dermanım da kalmadı.
Peki neydi
Beni kâğıtlara sarıp sarmalatacak o şey
Çocukların gözlerine bakmak
Gözlerine bakmak çocukların
Çocukların gözlerine.
Sinemde beliren o acımsı tebessüm
Dışarıdan bakanların yüreğini dağlardı
Dağlarına diyorum, dağlar katardı.
İşte eğer
Hâlâ özlüyorsam özlenen günleri
Hâlâ sevebiliyorsam
Ölümün hükmettiği geceleri
Yaşayabiliyorsam
Yaşanmaya değmez şu hayatta
Ve biliyorsam aslında
Ölüm diye bir şey yok
Sadece yaşamak var
Diyorum ki
Çocukların gözleri
Gözleri çocukların
Çocukların.
