Düştüğünde tek başına kalkan

Ve doğum günlerini hastane köşelerinde geçiren kara gözlü kız,

Her gece düşlediğin o güzel günlerin hiçbiri gelmedi.

Kimse sevmedi, duymadı, görmedi bizi

Yıllar geçtikçe yalnızlığım demlendi.

Hırçınlaştım da sahi

Defalarca isyan ettim Tanrı'ya

Sevilmek istedim belki de diğerleri gibi

Kara gözlü kızın öcünü almak istedim.

Yaralarını bile saramadım ki çocukluğum

Kafamın içinde binlerce ölü

Masum sayılmam mı artık senin kadar?


Buğulu camda silüetini görüyorum

Kara gözlerinde korku mu var yoksa?

Bu dünya bize kollarını açmadı ki çocukluğum

Güçsüzlüğümüzü yüzümüze vurdu her fırsatta.


Korkma

Bileklerimden damlayan kan değil,

Ruhumun acısı.

Sımsıkı kapat kara gözlerini,

Adımlarımız ölümün kızıl gölgesi.