Bilmem kaçıncı boğumuna geldim hayatın

Dün seni gördüğümde çocuktum.

Salıncak kurulur arka caddesine mahallemin

Annem sırtıma havlu koyar

Ve elinde dondurmayla köşeyi döner babam

Dün seni gördüğümde oldu bunlar

Ben, dün seni gördüğümde çocuktum.


Bakmazdı yukarıya hiç

Tükürdüğüm tarafı taşın,

Erken başladı oyun dışı kalmalarım

Hiç olmadım karşı tarafında suyun

Ama gene de güzeldi çocukluğum.

Ve ben,

Dün seni gördüğümde çocuktum.


Suratımda hala o tokat izi

Hıncını alamadığım

Dizlerim paramparça, üstümde asfalt lekesi

Ben hala düştüğüm o yerdeyim

Her şeye rağmen güzeldi çocukluğum

Ve ben

Dün seni gördüğümde çocuktum.


Henüz yazmamışken en güzelini hikayelerin

Önsözü tamamlamışım farkında olmadan

Başkası tutardı kalemi ama

Defter benim,

Üstü kirlenen çocukluk benim.

Tüm kirine rağmen güzeldi çocukluğum.

Ve ben

Dün seni gördüğümde çocuktum.


Çıkınımda kumdan kalelerim olmadı hiç

Oyuncak arabalarım, kokulu silgilerim

Pusuya yatılan saklambaçlarım

Masumca öptüğüm yaz aşkım olmadı hiç

Ben hiç çocuk olmadım belki

Ama

Dün seni gördüğümde çocuktum.