Yine aynı çukura düşüyorum.
Nasıl oluyor bilmem.
Kalkıyorum üstüm başım toz,
Silkeliyorum.
Ben yürüyorum çukur yürüyor.
Ben büyüyorum çukur büyüyor.
Yükselsem ta arşa kadar,
Çukur başımın üstünde.
Kazsam yerin dibine kadar,
Çukur benim içimde.
Ben ondan kaçmıyorum.
Ama herkes benden kaçıyor.
Nasıl oluyor bilmem.
Gülüyorum.
Yürüyorum.
Sövüyorum.
Çukur beni terketmiyor.
Mehmet Akif Şahin
2024-10-29T00:55:32+03:00Kaleminize sağlık. Çok hisli bir şiir olmuş gerçekten.