gül çiçek
gül çocuk
mavilikler donanıp yaktığın küçüklüğün gibi
ellerinin hünerini
duyup içinde sen olmanın sevincini
bil çocuk
bil ki
yeşil bir gecenin içindeyse insan
tekrar eder tarih kendini
sür geçmişin izlerini
sen hür
sen bilge
sen dimdik
durdukça ülken hür, bilge, başı diktir
ve hasımlarının ilk işi
seni ölü bir durgunluğa vermek
kat be kat örtmektir
gül çiçek
gül çocuk
gölgelerde ölümü bekleyen bir uzvu gibi
değilsin sen kimsenin
sen ışığın, bilginin,
sen sevginin beşiğisin
bil ki
en çok senindir aydınlıklar
emeğini esirgemezsen
en çok seni saracaktır
ve umut dolu bir yarın
en çok senin olacaktır
cumhuriyetin kızı
sen hür
sen bilge
sen dimdik
durdukça ülken hür, bilge, başı dik kalacaktır
