Dagda

Serhat söylediklerin tebessüm ettirdi, sende böyle hisler uyandırması ise çok mutlu etti beni. Düşüncelerin, yorumun benim için her zaman kıymetli. Teşekkür ederim güzel dostum. :)

Gece okumasına çıkmıştım, kendimi burada buldum. Yazdıklarını ara ara tekrar okuyorum. Bu şiire ise bugün bir daha dikkat kesilmek istedim. Hala şu dizelerin şaşkınlığındayım :”kendi yörüngesinde değil, yörüngesi kendisinde değil
karanlığı yakamdan günleri devirip devirip akar
kovar çatlaklarımdan ışığı” Burada okuduğum, en derin hissettiren sözlerdi sanırım. Tekrar geleceğim bu dizelerin hatırına. Okumaya ayrılan vakti fazlasıyla kıymetli kılıyorsun. Bir yazar veya şairin en büyük başarısı bu olmalı bence. Okudum, değdi. Tekrar okuyacağım, buna da değecek.

Ne diyeceğimi bilemedim cidden :) biraz bile dokunsa yetecekken şiiri böylesine hissetmeniz, zihninizde bir yer tutması beni çok mutlu etti. Söyledikleriniz benim için çok kıymetli. İlk dizeyi yazarken ben de çarpılmıştım ayrıca :) Vakit ayırıp bu güzel, ayrıntılı değerlendirmeyi yaptığınız için çok teşekkür ediyorum, eksik olmayın. :)

Çok beğendim şiiri bu yüzden bende hissettirdiği şeyleri uzun uzun sizlerle paylaşmak isterim öncelikle bu yüzden özür dilerim.

"kızıl durgunluğumu kırıştıran ne?"
Kanlı bir ölümün sonrasındaki karmaşayı anımsatarak başlamışsınız, ölümün ardında ki bilinmezliğe insanoğlunun şaşkın bir sorusuydu, daha ilk başta çarptınız beni.

"bir kase, bir kesik ve eksilen yüzüm
ellerimde şekilsiz durur şimdi"
Bir kase, tas veya kap dememenizin nedeni ilk okuduğumda anlam veremediğim bir şey olsa da sonra kendimce şöyle yorumladım; tas insanın yemek yemesi yani bir ihtiyaç aleti kap ise bir hayvana verilen lütuf aracı yani merhamet göstergesi ama kase bir ayinden sonra kanın tanrıya sunulmasını çağrıştırıdı ve ardından "bir kesik" bunu doğrular cinstendi ama "eksilen yüzüm" bunun bir tanrı için değil, şeytan ya da kötülük tanrısı olduğunu düşündürdü çünkü tanrı sunak sonrası daha fazla almaz verir. "Ellerimde şekilsiz durur şimdi" bu da o yüce varlığın kendi özünüzü yıprattığını gösterdi bana. (Tabii bana diğer okuyuculara ne gösterdi bilmek olanaksız

"hep aynı, katranlı bir vakte çekilmenin uykusu"
Yorgun bir yürek uykuda dahi dinlenmez hatta en çekilmez zamanıdır bu tarz yüreklerin o saatler, ardından diğer bölüme "kızıl durgunluğu kırıştı toprağın" diye başlamanız şiirin başlangıcında bahsettiğiniz kendi ölümünüzün tabii bu ölüm mecazi olarak içinizdeki güzelliklerin ölümünden bahsinizdir. Bununla bağı ayan beyan ortada bir insanın içinde ki güzelliği kurban ettiği zaman aslında onun için yaratılan tüm güzellikleri çirkin eder kendi adına. İkinci kısımda birden bire dünya bahsinizi de anlamış bulundum bu sayede.

"dalları bir duvak ağrısıyla içerde kıpırdayan çiçekler
güneşin örgülü saçlarından nasıl savruk nasıl düşman" Çiçekler onu büyüten güneşe düşmanlığı ardından gelen "kendi yörüngesinde değil, yörüngesi kendisinde değil" ile bana güneşin ekseninden şaşarak çiçeklere acı verdiğini anlattı. Yani siz içinde büyüttüğünüz bir kişi ya da varlık (çünkü buna tanrı da demiştim) ona karşı olan güzel histe davranış ya da başka değişiklikler sebebiyle acı çekmekte olduğunuzu hissettim. O kadar hissettim ki şiirinizi bu şaşkın yaratımımızın hatalarını sert bir şekilde yüzümde hissettim bu yüzden kendi hislerimi açığa vurma zorunluluğu hissettim, inanın burda bahsettiğim şeyler içimde uyandırdığınız şeylere göre çok az kalıyor upuzun yazı dizisi olacak şeyleri bu kadar yalın bir şekilde anlatmanıza hayran kaldım şiirin mucizesi de zaten bu değil mi?

Hele ki şiirin başında "kızıl durgunluğumu kırıştıran ne?" derken aynı zamanda kızıl elbisenizi vurgulamanız ancak bir kadın bir ölümü böyle şık anlatabilirdi.

Bana hissettirdiğiniz bunlardan edebi açıdan bakacak olursak da yavan bir anlatım durgun hissiz tekrarlar ve başlamamış cümleler görüyorum bu beni okurken çok yordu, duruşlar benden ahengi söküp aldı ama bu kusurlar hep olur bunlar bile beni şiiri beğenmekten alıkoymadı. Anlatma arzunuz ve hayal gücünüz ile yarattığınız yeni mecazlar beni yeniden bağladı şiire tebrikler çok güzel.

Bir gün geleceğini biliyordum :d Bu güzel yorumun için teşekkür ederim, aniliği söylemeseydin anlamazdım çünkü bu şiiri bazı sebeplerden uzun sürede yazdım. O yüzden iyi ki değindin buna. Eksik olma güzel dostum. :)

Güzel sözlerin ve değerlendirmen için teşekkür ederim dostum, beğenmene çok sevindim. Hiç eksik olma. :)

Kalemine ve yüreğine sağlık canım dostum. Şiirin atmosferi sonuna kadar canlı ve okuru kendine çeken bir güzellikteydi. Üslubunu beğendiğimi daha öncesinde de söylemiştim. İmge ve bağdaştırmalar çok iyi düşünülmüş. Ben de çok beğendim.

Hoş geldin Poyraz, teşekkür ederim ve şiirlerini bekliyorum. :)

Teşekkür ederim Kadir.

Güzel bir şiir okudum, kaleminize sağlık.

Hoş geldin Hasibe ablacım :) 🌼 Teşekkür ederim ve evet Vedat'ın şiir perileri yalnız bırakmıyor.

Vedat sayesinde şiiri daha mı sever olduk? Duygulara amadeyim dedirten bir şiir olmuş. Kalemine sağlık Reyhan’ım :-*

Arkadaşlar sizde bir yer bulması, bir yere götürmesi mutlu eder beni. Teşekkür ederim, çok güzelsiniz. :)

"yine de beklersin
ölümü kendi camından başlayan bir aynanın
sır demesini kırıklarına."
Ne nahif bir şiir olmuş bu Reyhan, dağ başında burnumda kekik kokularıyla uzanmış buldum birden kendimi. Kalemine sağlık :)

Kalemine sağlık Reyhan. Vakit bulamadığım için epeydir siteden şiir okuyamıyordum, seninkini boş geçemedim. Çok güzeldi yine

Vedat varlığın güç veriyor cidden, yol sayende daha bir güzel diyorum ve sırra kadeh basmaya gidiyorum :) teşekkür ederim.
Aylinn eksik olma, yorumun için teşekkür ederim. :)
Kevseerr sana da bolca sevgi ve öpücük :) teşekkür ederiim. :)

"karanlığı yakamdan günleri devirip devirip akar
kovar çatlaklarımdan ışığı" sesi dingin, dinlendiren bir şiirdi. Bekletme bizi bu kadar. Kalemine çokça sevgi ♡

Çok güzel bir şiir çıkmış ortaya Reyhan. Çok sevdim. Ellerine maşallah :)

Sürekli yükselen, yükseldikçe heyecanlandıran bir şiir daha ve aynı şekilde yazar yolculuğun. Şahit olmak bile çok güzel. Hep yaz Reyhan :) ellerine sağlık.