Bende çok konuşurum bilir misin?
Kafamın içinde ne fırtınalar kopar,
Düşüncelerim ağır basar.
Kendimi bir deniz kıyısında hissederim.
Deniz simsiyah, ay ışığı çok uzakta.
Arkadamda dağ gibi kayalıklar, berisindeki dünya umrumda bile değil, karanlık...
Ben bir dünyayım burda tek başıma, aydınlık...
Gözlerime değen tek ışık yansıması, köpür köpür köpüren dalgalar,
Ötesi bilinmez bir derinlik, karanlık....
Ve ben gündoğumunu beklemeden o dalgalara çarpmak isterim.
Nasıl korkunç ama bir okadar da çağırıyor beni.
Sensin sevgilim sen, işte o umut köpüren dalgalar, sensin....
