Sen ve ben
Birimiz deniz diğeri gökyüzü gibiyiz.
Gözlerim kapalı bir deniz kıyısında, yüzümü okşayan rüzgarların eşliğinde yine seni düşünürken buluyorum kendimi.
Gün batımından mıdır şu an hüzün dolu oluşum?
Ya da tabiat üzüntülerimemi eşlik ediyor bilmiyorum.
Derin bir nefes alıyorum ciğerlerim doluyor yine bi yaşama isteği geliyor, tazelenip yeniden başlamaklar birikiyor içime.
Nedense sen gelince aklıma hüzün hemen yanı başında bitiveriyor.
Oysa seninle hep mutluluğa dair konuşmuşken.
Neyse işte şu an denizdeyim ilerledikçe suyun ılık ılık dalgalanmalarını hissediyorum gözlerimse hala kapalı.
Su artık kulaklarıma ulaşıyor ilerlemekten vazgeçiyorum,
gözlerim kapalı...
su nefesimi kesiyor,
gözlerim kapalı...
son kez seni düşünüyorum
gözlerim kapalı...
çünkü gökyüzüne bakacak olursam tekrar yaşamak isterim, işte bu beni boğulmaktan daha çok korkutuyor.
Biliyor musun denizlerin dibini hep aydınlık zannederdim meğer ne karanlıkmış.
Belki de hala gözlerim kapalıdır.
Hiç bilmiyorum, artık hiçbir bir önemi yok.
Denizler dolusunca Elveda.
Sana bir gökyüzü bırakıyorum
Gökyüzüne iyi bak...
