insanlardan nefret etmenin başlıca sebepleri; ki sebep aramaya da çok lüzum yoktur aslında ama yine de hep bir açıklama beklenilir ve kimse farkında değildir asla kendinin, her zaman iletişimde olduğu kişide arar suçu; ki suç aramak nefretin ilk sebebidir çünkü kim olursa olsun karşısındakinin bir art niyeti olduğunu düşünürse yüce nefret duygusu, içinde yer etmeye başlamıştır onun. sınıflandırılmasına gerek olmadığını düşündüğüm en yüce duyguyu sınıflandırarak eğlenmek ve biraz daha kendimi tanımak istediğimi belirterek devam ediyorum ve şunu ekliyorum; şartlar eşit olsun diye de nefret edilebilir, gayet de makuldür, tabii bunu empati yapmadan uyguladığımız zaman makuldür. düşününce mantıksız gelebilir ama ben kötü hissediyor isem herkes hissedebilir çünkü dünya benim etrafımda dönüyor.
klişelere çok değinmek istemesem de bu önemli bir nokta benim için; hani derler ya birini önemsemiyorsan nefret etmezsin çünkü nefret hak edilir vesaire vesaire... düpedüz palavra. kendimden örnek vereyim; ben insanların yanımdan geçmesinden dahi rahatsız oluyorum genellikle ve hiçbirini de tanımıyorum. taciz, gasp gibi korkularım olduğundan değil insanların varlığından rahatsızım.
ben nasıl hissediyorsam karşımdaki öyle hissetmeli mantığına aslında çok karşıyım, herkesin hissi kendisi içindir ve bunu başka birine taşımak veya taşıtmak bencillikten başka bir şey değildir ama işte dedim ya: dünya benim etrafımda dönüyor.
