Aniden göçüyor kalbim
Aniden çekiliyor parmak izlerim kaderimden
Beton aniden tanıyor beni
Bedenime aniden soğuk duşlar
Bir anda oluyor gece
Bir anda çözülüyor bağcıklarım
Bir anda sürçüyor dilim
Dengesizim
Ve bu bütünüme ait
Mesela şimdi gitmezsen
Bir sigara daha yakarım
Bu kuşların seslerini alabilsem
Yanımda ki boş koltuğa koyarım
İhtiyaç halinde kırın beni
İhtiyaç halinde parçalayın beni
Ben ben miyim ki?
Bir anda çözülen şu dilim
Bir anda düşen şu omuzlarım
Ve bir anda sessizleşen şu kelimelerim
Bu çirkin bütüne aitken
Düşman olduğum şu toprak
Girse kanıma
Ve bir anda yok etse yokluğumu
Doğan Güneş hangi intiharımın üstünü örter?
Sabahın ilk sigarasının umudu
Bir parça sessizlikle
Büyük bir parça yalnızlıkla
Sabaha selamlayan şu kuşlarla
Daha Sönmeyen sokak lambalarıyla
Bütünüme küfür ederken
Gelişi güzel salladığım şu fırçayla
Abuk subuk resimler çizerken zihnime
Griye boyadığım
Bir taş denk geliyor ayağıma
Derin mavi sulara götürüyor beni
Derin mavi sulara bırakıyor beni
Kesiliyor nefesim
Kapanıyor gözlerim
Yok bir desturum
Yok bir çığlığım
