çınlıyor arka sokaklarda
mazeretsiz bir mazi
dörtnala susuyor içindekileri devrimci bir çiçek
ve ölenler oluyor bu sırada
yenilmenin buhranıyla
savuşuyor leyl-i târıka
yetmişlerden kalıyor bize acılar
plaklara doluyor ve fakat taşamıyor
dışı dökme demir, içi pamuk
içi bir halkın ağıdı
dışı zamanın yenilgisiyle harman
vahşi bir gülümseme
yirmi birinci yüzyılın illüzyonunda
mahvoluyor düşünülenler
bir cevap ararken sorulmuş
ve sorulacak tüm meraklara
formüller üretilmek isteniyor
unutulacak olan hatıralara
toplumcu gerçekçi olmak icap ediyor
devrimci bir çiçek olmak için
bu geçmişi değiştirmek demek oluyorsa
önceki satırlara bakıp gözyaşı dökmek gibi
bir geçmiş söz konusu olmuyor
toplumun gerekçelerini yansıtmaya
devrimci bir çiçek olmak zordur bu coğrafyada
mesela güneşi geceye teslim edişi
sevdası oluyor dertleri
biraz polyanna biraz ankara
en mühimi ekmek ve su dolu matara
var olmak için şarttır bu topraklarda
