Son papatyanın çiçeği düştüğünde ve bu kıyamet bittiğinde,
Belki de son kez çocuklar ağladığında,
Analar son kez feryât ettiğinde,
Döneceksin.
Bu kırbacın son sillesi vurduğunda sırtıma,
Son kez yana yana kül oluduğumda,
Üstüme delicesine karlar yağdığında,
Durup öyle ulu ortada,
Döneceksin.
Kaçma bekle, ben de yandım.
Özleyeceksin.
Ben de değiştiğimde anladım.
Son kez öptüğünde,
Kolların sıvazladığında kendini,
Ve üşüdüğünde,
Döneceksin.
Dönme.
Kaç çiçek baharında soldu gönlümde.
Gemiler battı limansız.
Hüznüm avaz avaz sustu içimde.
Sen artık umarsız.
Sorma.
Bu memleket göçebe kaldı bende.
Bitti bu ümit.
Gelmemeye doğru yol aldı, kaçtı.
Sen bu sahipsiz kula geri dönme.
