Emekler önce doğan kişiler,
Sonra bir şeylere emek verir.
Bir umutla sonunu bekler.
Emekçidir öyle tekdüze,
Anadan üryan varsıl değilse.
Nerede bu uzgör oğlan, hani?
Duyumları bilen şu örtüperverler.
Oluşlar, bir kurguya dahi layık görülmemiş.
Dilimli pastalar yaptılar, çileksiz ve bölüşümlü.
Tarlalarında çiyan var senin,
Sanayilerinde çataltaşıyan.
İnşaatlarında devasa boşluklar.
Nasıl da oluyor insan, böyle yöresine düşman?
Özkaynaklarıma verdiğim sunaklar,
Ölümün çağıltısı bu ve yaşamın diniltisi.
Töreler eskitilmiş, tekçe bir geçki üstünde.
Meşalesi olan gidiyor tamuya,
Yitmiş kamunun ışıldakları.
Vurgulu vurgulu atma adımlarını
Ki sizler birbirinize benzeşmektesiniz
Ve eşmektesiniz yeri hızlıca.
Ciyaklıyor sol yandan ulakların sesi,
Tizlenmiş haberler geliyor astoranlı
Yıldırganları haklayan kazamatiklerim.
Birer birer gömülüyorsun Proletarya,
Ne tümülüsü ne çelengi ne süsü?
Araslıysan bir kurgan yeter ya.
Menhol kapaklarına gizlemişler seni,
Dişlek bir hamster gibi çık kuytulardan.
Donsuzlukla mücadeledir düpedüz seninki.
Emek verir bir şeylere insan,
Önce emekler, sonra bocalayıverir.
Emekli olamayacaktır dizgeler gereği.
