bu yenilgi bir yerden tanıdık geliyor
karnımda dengemi bozan bir ağrı
fiziksel değil
biliyorum
dördüncü cemre içime düşmüş olmalı
sakin kalmaya çalışıyorum
zihnim hurdalıktan farksız
eskitiyorum yüzünü
elimde kalan acı bir güzellik
cenaze evine benziyor içim
ölen kimse olmamışken
kalbim yaşayan bir mezarlık
zaman bükülüyor
hayat bizi olmak istemediğimiz insanlara döndürüyor
biraz daha eksiliyorum her günün sonunda
biraz daha varlığımı sana armağan ediyorum
düşüyorum
sesin geceyi örtüyor
taze bir günaha sarılıyorum
en çok annemin beyazlayan saçlarına üzülüyorum.
