Dünya dediğin -sevdiğin- fanidir
Yaşadığın yeri denizleridir
Sen maviliğine açılmayı beklersin
O dalgalarını savurur
Bir ev dikersin en sevdiğin coğrafyasına
Çok sürmez düşersin çamurlanmış topraklarına
Vaktiyle düşer gözlerinden
Dünyan
Dönüşüyle bir günü tamamlar ve ayı selamlarken
Sen doğacak güneşi beklersin
Güneşin etrafında dönerken dünyan
Sen daima yazı beklersin
Zifiri ve buz kesen geceleri de olur
Hatta mevsimsiz de dolaşır o
Nem kapar yıldızları saklar gökyüzünden
Çaresiz dileklerini cebine saklarsın
Gömülür umutların ruhuna
Ve gömülür ruhun vazgeçemediğin dünyana
