Ahlar doldurdum içime, sancılı kalplerden

Kaderimin karşısında dimdiktim.

Huzursuzdu kalbim, anlatamazdım kibirimden

Birkaç eşyamdı dünyaya ait, ben değildim.

Puantiyeli kutum, defterlerim.

Duvardaki gaz lambası beni hiç sızlatmadı.

örümceklerim inzivadaydı,

Bu eve sinen ben değildim,

Yaşarsam burada huzur bana alınırdı

Yaşayanlar karanlıktaydı.


Bazen duvarlarımın arasında bulunurdum

Katillerimin ellerinde sevgisizce tutuldum.

Bedenim serpilmiş yere düşmüş,

İnceliklerim kalınlıktı.

Bütün bunlar beni dünyaya bir yabancı yaptı.

Bunları bilmek hep içimde dert kaldı.

Dünya tıka basa dolmuş,

Ben bir hayal olmuş dokunmuşum,

Kimseye değmemiş.

Toprakta papatya, papatyada toprak kokmuş

Apartmanlar da duygusuzmuş.


Bu hal bana sonradan oldu

En güzel havalar beni görmezden gelirdi,

Kimisi içimden geçerdi.

Buralar en başında kimsesizdi.

Bu havalar oldurup alırdı elimdekileri

Bense saklardım cebimdekileri.

Göğüsüm daralırdı, yara alırdı mahvolurdum.

Ben hep kaybolurdum, kendimi öyle bulurdum.

Yalan bir rüyada her şey olurdum.

Var olurdum birden, hiç var olmamış olurdum.