Çocukken dinlediğim şarkıları ardı ardına dinlerken buluyorum kendimi şu sıralar
Özlediğim şey tam anlamıyla nedir bilemiyorum ama kopamıyorum hiçbirinden
Her biri zihnimde bir yere sahip
Sonsuz bir döngü içinde dönüp duruyorlar
Bir kız çocuğu hayal ediyorum ,annesi ile evlerinin salonunda teypten çalan şarkılarda dans edip eşlik eden
Bir anne görüyorum kendisini yalnızlığına hapseden
Bir baba hayal ediyorum bizlere önem veren
Küçük kız ağlıyor durmadan
Sessiz sessiz hıçkırıp duruyor
E fakat bu kızcağızı neden kimseler duymuyor
N’apacak ki o anlamlandıramadığı onca hisle
Kavga gürültü istemiyorum artık,nolur tartışmasın kimseler
Ne birbirileri ile ne de benimle
Ellemesin kimse beni
Ben seyrederken o küçük kız çocuğunu
Dokunmasın kimse gözyaşlarıma
Ben seveceğim onu, kimsenin sevmediği kadar…
