Korkularım hayatımın engellerini besliyor
En önemli kavgamda
Savaşmak istiyorum cesaretimi kıran sopalarla
Cesaretim topal bir at kadar hızlı infaz ediliyor düşüncelerim tarafından
Düşüncelerim gözümün önümdeki perde oluyorlar
Hiç güneş görmemiş topraklardan bile daha karanlık
Duruyorum, susuyorum ve meçhule bırakıyorum kendimi
Yoruluyorum bedenimle, sıkılıyorum kendimden
Zaman zaman
Zaman zaman
Alıp yorgunluğumu gitmek istiyorum
Hiç var olmamış yerlere
Kurtulmak istiyorum ruhumu kemiren düşüncelerden
Bu düşünceler bir farenin dişlerinden daha keskindir
Daha yavaş etki eder bir akrepin zehrinden
Yavaş yavaş yutar beni bu karanlığa
Yorgun düşerim düşüncelerimin ağırlığından
Taşımaktan vazgeçmeyecek kadar da aptalım bir bakıma
Bir bakıma eşeğim, sırtında semeri eksik olmayan
