Düş çocukları yürüyor pejmürde evlerde,

Yaşamaya ikna ediyor beni onlar, bilmeden.

Yaşı yok, ismi yok, dizlerinde saklambaç izleri...

Yıldırım kuşakları gibi ağlamak geliyor içimden.


Görüyorum yıllardır görmediğim o rüyayı!


Göğsümden taşıyor çocukluğumun küçük motifleri.

Onlar; denizler kadar büyük, denizler kadar mavi.

Salıncaklarda büsbütün bir dünya sallanıyor sanki

Ve ben kokluyorum kan gibi bir sardunyayı.


Dudağımda tenha sıcaklığı gizli saklı gözyaşların

Çünkü ağlamak işte düş gözümde, ağlamak da var yarın.

Yine de söneceği yerde harlanıyor içimdeki yangın

Ve ben yaşıyorum iliğine kadar bu Dünya'yı.


En çok şimdi, umuların turuncu sabahında sevdim!

En çok şimdi, düş sokaklarında, yıllardır beklediğim..!

En çok şimdi kestane güneşlerde dolanıyor ellerim

Ve ben büyütüyorum içimde çağıl çağıl bir sevdayı!


Görüyorum çünkü yıllardır görmediğim o rüyayı:


Düş çocukları yürüyor pejmürde evlerde,

Yaşamaya ikna ediyor beni onlar, bilmeden.

Yaşı yok, ismi yok, dizlerinde saklambaç izleri...

Yıldırım kuşakları gibi ağlamak geliyor içimden.