Bir gitarist kadar yorgunum. Akşama kadar çalmış ellerim bir şeyler. Yorgunum işte bırak beni kendi halime. Bana dayan dedin ama bir sebep vermedin. Ben ölmek istemiyorum ki, aksine yaşatmak derdim. Yaşlı gözlerime kandın ve yanıldın. Sen topal bir dilencisin. Yine de iyi ki geldin.

Peki ya sen kimsin? Zihnimin odalarında gezdin bu zamana kadar fakat sen kimsin? Tanımadığım insanlardan korkarım ben. Uzaklaş, kaç ve bırak zihnimi. Peki ya aslında sen bensen? Ne yapacağım o zaman? Hayır inanmak istemiyorum bu ihtimale.


Derin bir yalnızlığa çekiyorsun beni. Herkesten şüphe ettiriyorsun. Bana düşmansın ve içimde bir yerlerdesin. Üstelik yüksek bir perdeden konuşuyorsun benimle, aşağılıyorsun yalvarırım yapma bunu. Bana yaşa derken bile alnıma silah dayıyorsun, ölü bedenimi çiğniyorsun. Zarardan ibaretsin. Şimdi anlıyorum sen bensin. Benim karanlık tarafım, yine de kucaklıyorum seni. Kalemime dokunma bari. Bu bedende bir şeyler yazarken kim konuşuyor anlamıyorum bazen. Kurtul benden çünkü ya seni öldürürüm ya da tüm şefkatimle sararım bedenini. Hayır olmaz gitmelisin çünkü bu sonum olur. Bırak beni daha fazla çoğalmadan. Gözlerim ağırlaşıyor ve şimdi izninle, uyuma vakti.