Her insan gidişinde aslında bize birtakım şeyler bırakır.

Kimisi öfke, kimi pişmanlık, kimisi vicdan, kimisi acı, kimi ise sevgi.

Aslında her giden bir şeyler öğretir. 

Birileri ne kadar güçlü olduğunu hatırlatır. 

Kimileri de nasıl devam edebileceğini.

Bazen ihanetle gider, öfke bırakır.

Bazen gururun daha önde gelir aşkından; son sözlerin, pişmanlık yaratır.

Üzersin, öğrenirsin, vicdan bırakır.

Kimileri ölümüyle, acı bırakır.

Birileri de sonsuza kadar sürecek olan o saf sevgiyi.

Ne zaman ki tanırız kendimizi, inanırız; o zaman yeniden başlar her şey.

Aslında her gelenin ve gidenin, yaşanan her şeyin birer tecrübe olduğunu ancak o zaman anlarız.

Mutluluğa giden her yol, aslında biraz da kendini tanımaktan geçer.