“Hiç dolandırılmadıysanız, hayata karşı yeterince güven duyup duymadığınızı sorgulamanız gerekir.” * 



Son zamanların irdelenmesi gereken yeni tecrübesi olarak kandırılmayı seçtim. Kandırılmakla ilgili beni en etkileyen şey “Çoğu İnsan İyidir” kitabının hatırladığım kadarıyla sonlarında geçen bir kısım olmuştu. Kitaptan alıntı yapmak yerine anımsadığım kadarıyla kendim anlatmayı tercih ediyorum. Kitapta en kısa özetiyle “bugüne kadar kandırılmadıysanız hiç güvenmemişsinizdir” minvalinde bir şeyler anlatılıyordu. Benim için gerçekten büyük bir aydınlanma oldu bu çünkü bugüne kadar insanlar tarafından incitilmek korkusuyla bağ kurmaktan kaçınmış ve kandırılma korkusunu takıntılı bir hale getirerek herkese şüphe ile yaklaşmış biriydim. Olabilecek en kötü senaryoları öngörüp onların gerçekliği ile hareket ederdim. Bu durum sadece beklentisiz bir hayatı sunuyor size. Evet, “beklentiler sadece üzer” fakat üzülmelidir de zaten insan. Beklentisiz ve güvensiz bir hayat duygusuzlaştırıyor sizi. O duygusuzluğun size sunduğu konfor alanına öyle alışıyorsunuz ki yaşamaktan elinizi eteğinizi çekmiş halde kendinizi bulmanız gerçekten çok kısa bir zaman alıyor. Hiçbir insana, duyguya, ülke meselelerine temas etmeden yaşarken buluyorsunuz kendinizi. Neden yaşadığını anlamlandıramamak geliyor ardından, belki halihazırda beklenenin ters bir tarafından diğer insanlara bir öfke çıkıveriyor tam o noktada. O öfke yeniden yaşadığınızı hissettiriyor size, kontrolsüzce hareket etme özgürlüğünü sunuyor ve yaşamak bu değilse ne? 

Şimdi kendimi kandırılmış hissettiğim bu zamanlarda kendimle gurur duyuyorum. Çünkü ben her şeyden kaçınan ve saklanan biriyken birilerine güvenmeyi denemişim. Sanmayın ki bu beni yıldırıp geri kaçıracak, yeniden güveneceğim birine belki yine kandırılmış hissederken bulacağım kendimi ama o gün de gurur duyacağım kendimle. Sevmek üzebilir beni, güvenmek aptal hissettirebilir fakat ben zaten aptallık etmesi ve yer yer üzülmesi gereken bir insan olduğumu kendime hep hatırlatarak yaşayacağım. Yeniden duygusuzlaşmayacağım. 


*Çoğu İnsan İyidir (Rutger Bregman)