küçük, karanlık bi' odada kalmak istiyorum.
korkarım belki, biraz ışık huzmesi girsin kapının altından. yüzümü aydınlatmasın ama.
çekileyim köşeye, düşüneyim.
umutla belirsizliğin arasındaki ipte yürüyormuş gibi.
havaya astığın soruları tekrar edeyim.
ben de eklerim belki birkaç tane.
zor sorular olmasın ama bizim için.
biliyorum çünkü çift kişilik soruların tek kişilik cevabı yoktur.
köşede düşüneyim, hiç ses olmasın.
belki biraz rüzgar uğultusu olur ya da deniz dalgası.
o da sen seviyorsun diye.
hem ben de yalnız hissetmem böylelikle.
düşüneyim, geceyi de gündüzü de görmeden.
biliyorum çünkü, gecemin de gündüzümün de sahibi vardır.
kimse bilmesin benden başka düşündüklerimi, korkarım bana hissettireceklerinden.
hem oda da dar gelir o zaman, denizi görmek, rüzgarı hissetmek isterim.
ama en fenası düşünmenin, ikimiz için olanıdır.
kaçtığım yollara set çeker.
gözlerin.
binlerce karanlık odam olsa bile, ışığa ihtiyaç duymayacağım.
