Yaşam, sürekli bir eylemin içinde kaybolmuş bir hikaye gibidir. Her an, bir çabanın ve mücadelenin içinde buluruz kendimizi. Ancak bu çaba, kendi içinde, etrafımızdaki insanlarla olan karşılıklı iletişim ve etkileşimlerle birleşince, yaşamın gerçek renkleri ortaya çıkar.
İnsanlar arasındaki sözler, adeta birer mürekkep damlası gibi, hayatımıza şekil verir. Karşımızdaki insanın sözleri, duyacaklarımızın bir kısmını belirler. İnsanların sözleri, bizde ne kadar etki bırakır? Belki de bu sorunun cevabı, karşımızdaki insanın kalbinde yarattığı izde gizlidir.
Zaman içinde, etrafımızdaki insanlar birer figüran gibi karşımıza çıkarlar. Kimisi hayatımıza değer katar, anlam kazandırır; kimisi ise zorluklarla dolu bir sahneye çevirir hayatı. Her biri, kendi hikayesinin bir parçasıdır ve biz de onların hikayesinde bir iz bırakırız.
Rutinler içinde kaybolmuş gibi görünen insanlar vardır etrafımızda. Ancak bazıları, bu rutinlerin dışına çıkmaya cesaret eden, farklılık yaratan bireylerdir. Onlar, sıradanlığın ötesine geçip, hayatlarında yeni kapılar aralarlar.
Hayat, zaman zaman karşımıza çıkan fırsatlar ve meydan okumalarla şekillenir. Ancak bu değişimlere karşı direnç gösteren insanlar da vardır çevremizde. Kendi rahatlarını terk etmek istemeyenler, başkalarının başarılarını tehdit olarak algılayanlar... İşte bu noktada içsel gücümüzü korumak önemlidir.
Başkalarının bizi aşağı çekmeye çalıştığı durumlarda, içsel motivasyonumuzu ve hedeflerimizi koruyarak yol almamız gerekir. Belki de hayatta kalmak, yerinde durmak değil, aksine yükseklere çıkmakla mümkündür. İçsel dengeyi sağlamak, bu yolculukta kılavuzumuz olmalıdır.
Sonuç olarak, hayatımızı şekillendiren etkenler arasında içsel gücümüzün ve çevremizdeki insanların rolü büyüktür. Sosyal varlıklar olarak, tek başımıza mücadele etsek de, iyi günümüzde kötü günümüzde bir yerde ortak bir kümemiz vardır. İletişim kurup, yapmacık gülüşmelerle de olsa birbirimizle paylaşmak isteriz. Bu yakınlık, çemberimizi büyüten, duvarlarımızı incelten bir güçtür. Doğru adımları attığımızda, bazen yaparken değil, yaptıktan sonra anlarız. Sağlıcakla kalın, günlüğüm.
