Kimlerin hücumu ruha zarar
Kimlerin gidişi yangına kapı açar
Kimler şehri bombalayıp ertesi güne umut salar
Bilmek olsaydı mümkün, binerdim hiçliğimin kıyısından bir bota
Sarpa sardıkça hayat, gülmek için sarf ettiğim gayret
Mânâlı olsun diye hiç yoktan
Müphem bir yerlere giderdim
Mürdüm erikleri gördüğüm düşle
Acının dik âlâsını yaşadığım gerçek arasında
Hem o zaman yarına büyütmek zorunda kalmazdım huzurumu
Saklamak da olmazdı lazım
Hele sakınmak kendimi, hiç olmazdı
Yaşardım kendim için ve kendimle
Fakat heyhat! Ne mümkün?
