Sabah umutlu uyanırsın ya hani. Bakarsın pencereye, perden kapalıdır ama yine de havanın güneşli olduğunu anlarsın. Kalkar, mutlu mutlu perdeni açarsın aylarca yaşamadığın mutluluğun özlemiyle. Sonra aniden hava kararır ve yağmur başlar. İşte eğer varsa hayatım, bu. Umutlanıyorum. Umutlandığım şey, umutlandıran kişiler ayrı ayrı ağzıma ediyor. Sonra o olması mümkün umutlandığım olay hiç gerçekleşmeyecek hayale dönüşüyor. Günler, aylar geçtikçe de siktir olup gidiyor.
