ne kırgınlık ne de kızgınlık,
geriye kalan koca bir boşluk hissi.
acımıyorum
sen diye geçen saatlere,
ve var sandığım vaatlere.
şarkılar seni anlatmıyor artık,
kendi ritminde devinip duruyor müzik.
satır aralarında bulmuyorum seni,
kendi geçmişiyle konuşuyor kelimeler.
aramıyorum gözlerindeki yansımamı,
sırf var edebilmek için kendimi.
aramıyorum kaderimdeki anlamı;
seni anlattığım an kaymış olan o yıldızda,
yirmi altı aralıkta, durakta.
aniden beliriverdiğin ekranda,
ya da ansızın çalan şarkıda.
bekliyorum son bir defa,
kalbime ve duygularıma saygıdan.
itinayla gömüyorum onları,
bir daha gözyaşımla sulamayacağım topraklara.
bekliyorum yalnızca son bir defa,
arkama bile bakmadan gitmek için.
el'den veda beklemez insan, biliyorum.
yine de elveda.
