Göğsüme bir el'a ateş et, titrersem kırılsın gökyüzü.
Yüzün diyorum haziran muaf tutuluyor hüzünden
Doksan çocuğuyuz doksan dokuz yaramız var
Arkası yarın kuşağı gibi ötelenmiş ruhumuz,
ütülenmiş de kat izi kalmış üzerimizde
sarılırsak belki geçer
Sarılırsak küllerinden doğan bir anka gibi küllerinden doğar kim bilir doksanlık ihtimaller
Sarılırsak, sarılabilirsek tevrattan ve zeburdan ziyade hakka iman eder helak olmuş bütün kavimler
Göğsümde bir ela nihavend.
Beni anla
Çoraplarını top yapan her erkek gibi dağınığım biraz,
Beni toparla
Çizgilerine basmadan yürüyebiliyorum kaldırım taşlarının lakin avucumdaki çizgilerde olsun parmak izlerin,
Benimle yürü
Biraz kırgınım, biraz yorgun, oldukça çocuk, benimle büyü
Mavi tokamı bulamıyorum gördün mü kadar, akşam eve gelirken iki somun ekmek, her sabah sakallarımda bir buse günaydın kadar yakın ol,
benimle uyan
Hayattan bir yaşamak alacağımız var
Rabbim bir
benimle inan.
Mete çağlar Bozok
2020-06-25T10:58:57+03:00Teşekkür ederim sizinde öyle..
r.ç
2020-06-25T10:47:56+03:00insanın kelimelere inancı artıyor şu şiiri yüzüne serptiğinde. yüreğinize sağlık...