Şairin ruhu kasvetli

Gözleri yaşlıdır

Şair adamın yüreğinde bir Elif

Elif'in solunda devrim vardır

şairin devinimlerinin başı da sonu da

Elif'in solunda saklanan meşalede saklıdır


Şair adam inatçıdır

Elif’ten başkasına yeltenmez

Elif’ten esirgenmez

Ölümü Elif'in sağında saklıdır


Şair adam kördür

Hayatının merkezinde Elif'i vardır

Elif der durur

Elif’in suretini kız kulesine

Gecenin tenhalığında cigarasının ateşiyle yansıtır


Dönüp dolaşsak da şair insandır

Ruhu barınmazsa Elif'in kalbinde

Bedeni de ölür

Gölgesi de

İçinde yanan ateş bile gölge vermez


Şairin aşkı da bir başkadır

Serabı Elif

Vahası saçları olur

Şair elini Elif'in saçına attığında

Dokunacağı tek şey boğazın suyu olur


Dedik ya şair adam inatçı diye

Elif kendisine el olunca

Şair bedenine yabancılaşır

Elif’in gülüşü başkasına olunca

Şairin hayatı da hiç olur


Şair derde derman

Yaraya merhem olmaz

Yüreği kanayan aciz şair anca

Ciğeri yanana tercüman olur


Şairin mısraları

Elif’i anımsatır

Kafiyesi tenine bezenmiş saçları

Vurgusu gözleri olur