sürekli dönüşen bir sessizlik

çözülüyor

sıvı haliyle yayılan kapı eşiklerine

ki bu sırada gözlerim yasal olmayanınmışçasına

ellerim boşluksuzmuşçasına

sıvı haline aldanıyor bu adsızlığımızın


dönüşmek üzerine kurulu bir soru oluyor dudakların

bu arada günlerimin rengini merak ediyorsun

bazen biliyormuşçasına soruyorsun

bazense soruyormuşçasına


çoğunlukla merdivensiz dolaştığımı biliyor sokak

bu yüzden bir başlangıç hissini

yok sayıyormuşçasına

bazense yolun sonuymuşçasına

rengimden atıyorum


bana bir gölgeyi hediye eder gibi

dağılan ve parçalanan buz tanelerinin arasında

birinin ellerinde yeniden çözülmekten bahsediyorsun

bense birkaç halinin daha olduğunu biliyorum gölgelerin


haki bir kurşunu gizlediğini biliyorum

satır aralarına

bense bilmiyormuşçasına ilk sayfasında

bazense yara almamışçasına

gölgelerin oyununa geliyorum