Unutulmaya mahkumdur eskiler,
Unutamayan eskiciler...
Dört bir yana duyururlar aşklarını,
-Eskici,eskici eski mallar alınır!
Senin eşya diye baktığın derin hatıralardır.
Bizim eskici farklı, alır ama satmaz.
Biriktirir durmadan anıları,
Yaşanmışlık var der kıyamaz,
Hatıra der göğsünde saklar,
Küflenmiş anılara yaşamı gibi bakar.
-Eskici, eskici!
-Hey eski servetli, eski bir kalp var!
Hatıralar kaynağını almak istemez eskici.
Yaşanmışlığın alası bu kalp fazlalıktır hatıra ganimetine.
Onunki olmadığı takdirde önemsizdir her kazanılan yürek, eskicide.
Yüreği hatıra dolmuş eskicinin özlemidir mazi,
Sakladıkları özleminin yegane tesellisi.
Ölü eskicinin gömülmüş eskileri,
Eskileriyle ölmüş kendi.
Hatice Fehime KAYA
