herkes evini türlü sebeplerle terk ederken

senin artık yabancı olduğun o eve dönmen bir devrimdir.

kapkaranlık evde eşyaların yerini ezbere biliyorken

şimdi gün ışığında bile kendi odanı bulamıyorsun.

o tuzluk nerede

o çaydanlığın altı nerede bilmiyorsun

 

sana o evde isminle sesleniyorlar artık

bir odadan diğer odaya

hep bir bağırış

şunu oraya koy

bunu buradan al

çok güzel gözlerin

bardağın çatlamış, at çöpe

dünya telaşı

yemek yetmeyecek telaşı

duydun mu ismini

bak bu evde ismin bile değişmiş işte.

 

zor olan dönmek miydi bilmiyorsun.

kendini sürekli uyarıyorsun ve uyutuyorsun.

kendine bazı olayları

tekrar tekrar izah edip kendini sakinleştiriyorsun.

içinde birkaç kişi var

ve sen ailenin her ferdini korumak zorunda hissediyorsun.

oysa senin bu evde ismin bile yok.

bu eve ait değilsin

ve aitsizliğin boşluğu dolmuyor.

neresi senin yurdun?

evin var mı?

bak, emin bile değilsin.