Usta bir piyanistin parmaklarının notalarla seviştiğindeki ahenk olmak isterdim.
Orada asılı kalmak ya da akışta kalmak.
Tüm çıplaklığımla çıkabilmek isterdim dünyanın karşısına…
Maskelerimin her birini teker teker köşe başlarında çıkarmak isterdim.
Usul usul yürümek isterdim.
Evrenin tüm anlamını gözlerimde taşımak.
O zaman belki bu gürültüyü es geçebilirdim, bu karmaşada ufak bir tebessüm edebilirdim.
O zaman belki evren bana sırrını fısıldardı.
