bizimle başladı bu evren
ve bizimle son bulacak
doğum
yaşam ve ölüm
birbirini kovalarken
kozmosun arka bahçelerinde
ruhumun ruhuna duyduğu açlık
bitmeyecek
görmek için göze
sevmek için kalbe
dokunmak için tene ihtiyacımız yok
bedenlerimiz çüreyecek
bin yıllar geçecek
koşuşturacak
toprağımızda genç âşıklar
birer yıldız tozu olacağız
ve tekrar kavuşacağız.
belki başka bir evren, gezegen, zaman dilimi
hep burada olan bizdik
biz hep buradaydık
gelip geçerken tarih sahnesinde küçük ömürlerimiz
kimselerin bilmediği o iki aşık
yeniden geleceğiz
burası, bu koca evren
seninle koşuşturduğumuz arka bahçe
öleceğiz ama öldük diye bitmeyecek
bir gün seni tekrar bulacağım
ve evren, tekrar dönecek.
karanlığın içindeki ışığı görene,
