Belki de dizi tarihinin -bir sezon finali olmamasına rağmen bile- en dramatik sonlarından oluşan bir bölümü varsa o da kuşkusuz Ezel dizisinin 61. bölümüdür.

Ana karakterimize hayatta bildiği ne varsa öğreten, hamurunu kendinden bir şeyler katarak yoğuran, ona yeniden hayat veren; yol göstericisi, öğretmeni, dayısı Ramiz karakteri bu bölümde ölmektedir.


Bu bölümün başından itibaren Ezel ve Ramiz birliktedir. Ramiz; kendisinin bildiği ve tanıdığı, dostu, kim varsa Ezel'e gösterir ve öğrenmesini ister. Kendi muhiti olarak adlandırdığı mekanda dükkanlara girer çıkar. İnsanlarla konuşur. İşlerin nasıl yürüdüğünü öğretir veliahtına. Son kısımlara doğru olaylar akarken iki karakterimiz de kendisini çatışmada bulur ve ikisi de sağ çıkarlar bu kargaşadan. Deniz kenarında bir bankta otururlarken Ramiz şöyle seslenir: ''Yeğen ben gözlüklerimi getirmemiştim, şu şiirin sonunu okur musun bana?'' Ve ceketinin içinden Edip Cansever'in "Sonrası Kalır" kitabını çıkarır, verir dostuna kanlar içinde... Şiir orada okunmaz belki ama karakter öldükten sonra Tuncel Kurtiz'in muhteşem sesi gelir kulaklarımıza:

''Gömdüm hepsini geliyorum

İnsan yaşıyorken özgürdür

Yaklaştım iyice geliyorum

Her insan biraz ölüdür

Biz de biraz ölüyüz

Ölüler ki bir gün gömülür

İçimizdeki ölüler dışımızdaki ölüler

İnsan yaşıyorken özgürdür

İnsan yaşıyorken özgürdür

İnsan yaşıyorken özgürdür''


Edip Cansever'in "Düşlüyor Ölümünü Ruhi Bey" şiirini okuyor Ramiz. Şimdi de bu bölümü ilgilendiren mısralarına bir göz atalım:


...


(Çiçek sergicisi, meyhane garsonu, meyhane patronu, kürk tamircisi Yorgo,

Hayrünnisa, genelev kadını, otel katibi, cenaze kaldırıcısı Adem, akordeoncu

kadın, emekli postacı, vb.)


Çelenklerimizle geldik, yoktunuz

Ara sokaklarda, pasajlarda aradık, yoktunuz

Meyhanelere baktık, otellere sorduk, yoktunuz

Nerdesiniz, Ruhi Bey?


Bölümün başından beri caddeleri arşınlayan kafadar, sırasıyla bahsi geçen (ara sokaklar, pasajlar, kürk tamircisi, otel katibi, otel gibi) yerlerden geçiyor.


RUHİ BEY


İnsan yaşıyorken özgürdür

Yaklaştım iyice, geliyorum.


KORO


Her insan biraz ölüdür

Biz de biraz ölüyüz.


RUHİ BEY


Ölüler ki bir gün gömülür

İçimizdeki ölüler, dışımızdaki ölüler

İnsan yaşıyorken özgürdür

İnsan

yaşıyorken

özgürdür.


Bu dizeleri de dinleyip bölümü bitiriyoruz. Yani demem o ki senaristler sadece çok iyi yazmıyor, aynı zamanda çok iyi okuyorlar da. Bir ölüm sahnesinin bile edebiyat, şiir ve olay örgüsüyle bu kadar iç içe geçirilip izleyiciye sunulması ve haz aldırması gerçekten takdir toplayacak bir başarı.


*


Yine kitaptaki "Sonrası Kalır" şiirine de bir bakacak olursak:


On kalır benden geriye dokuzdan önceki on

Dokuz değil on kalır

On çiçek, on güneş, on haziran

On eylül, on haziran

On adam kalır benden, onu da

Bal gibi parlayan, kekik gibi bunalan

On adam kalır.


"On kalır" ifadeleri... Bu bölümden 10 bölüm sonra (71. bölüm) dizi final yapmıştır. Belki de buna dikkat çekilmek istendi.


"On haziran kalır" dediği kısım. Dizi, finalini 10 Haziran günü yapacaktı ama belki de aksaklıklar veya zor şartlar nedeniyle olmadı (20 Haziran günü yapmıştır). Tabii bunların hiçbir dayanağı yok, sadece kendi düşüncelerim.