Bazı şeylerin düzeliyor olması içime huzur veriyor. Bu süre içinde şunu daha iyi anladım: kötü zamanlar da iyi zamanlar da yaşasak hepsi bir gün illaki son buluyor. Çok klasik bir söz olsa da bunu yaşamış olarak artık gerçekten bize verilen zamanın değerini daha iyi biliyorum. Her şey bizim içimizde oluyor aslında. Kötü şeyler de yaşasak biz kendimizi, kendi içimizi tedavi edebiliyorsak zararsız çıkarız bu yolculuktan. Hatta daha iyilerini yaşarız. Yani her şey düşüncede bitiyor. Hayatımıza devam edemeyebilir, sona gelmiş gibi hissedebiliriz. Ama nefes alıyorsak sona gelmemişizdir henüz. Ve bize hediye edilmiş en büyük şeyi, zamanı, hafife almamak gerekiyor. Onu en iyi şekilde değerlendirmemiz, kıymetini bilmemiz gerekiyor. Yaşadığımız anı güzel kılmak, mutlu hissetmek bizim elimizde. Dıştan bizi kötü etkileyen kişilere, olaylara kendimizi kapatmalıyız. İyiliklere açmalıyız içimizi. Mutluluk burada, mutluluk içimizdeki iyilikte. Mutluluğu kimsede aramayın. Çünkü insanlar bize bunu sağlasa bile inanın bunun bir sonu oluyor. Hiçbir insan size sonsuza kadar minnet duymuyor. Sizi sonsuza kadar sevmiyor. Kendi içinde yaşadığı, düşündüğü şeyler sonucunda sizden vazgeçebiliyor. Yine yaşadığı diğer şeyler sonuncunda sizi tekrar sevebiliyor. İnsanlar değişkendir. Onlara beklenti yüklemek, hayatımızı adamak bizi kötü etkileyebilir. Bu nedenle mutluluğun her zaman sizi bulacağını kendinize hatırlatın. Bunu insanlar yapmayacak. Kendiniz yapacaksınız.
