Karanlık mevsimin hüzün kokan meyvesiydin
Ellerimde çürük renklerin kalırdı sevmek istedikçe
Garipsemezdim zehir olsa da kokun
Sadece tanımak istemiştim seni
Yaralara da razıydım nefretlere de
Kedere boğmasaydın böylesine
Belki bir veda busesi konabilirdi yüzüne
Kırık kalplerin şıngırtısında sarsıntılarım var
Seni beklediğim gecelere sinmiş ahlarım var
Bir buket yarım kalmışlığım var kuzgun misali katran karası kalbinde
Sorma ne çektiğimi yokluğunda
Acımı kederi bırak da sarsınlar ta canımda
Yorulduğumu gör artık, adımlarını sabit tut
Beni yarımlıklara alıştırmadan git
Son sözünü etmeden, daha da anılarıma kazınmadan git.
...
Eksiğim artık özümde, ciğerlerimde nefes eksik
Kırıklarım var anılarımda, yangın var ruhumda
Tükenişin titreyişi sızmış adımlarıma
Kayışlarım kopmuş varlıksız kayıplarımda
Acınası çığlıklarıma bürünmüş anı curcunam
Ciğerime nefes koyamıyorum, varlığını unutamıyorum
Daha tanıyamadığım birinin acısı, neden bu kadar fazla?
...
Gölgeyi bırakmış giderken peşinde
Tüm şehir sisli bir gölgede
Onun gölgesinde kalmış her şeyim
Ne varlığına bakmaya yeter cesaretim
Ne yokluğunu kabullenir bu esaretim
Adımlarımda takılmak mı daha zordu sana doğru koşarken
Düşünmemem gerektiği hâlde hep sana takılan düşüncelerim mi yoksa
Kaçamıyorsam ben
En azından sen denesen gitmeyi kalbimden
Çıkıversen satırlarımdan
Hayallerimde gölge dahi olmasan
Kelimelere acı ruhunu veren sen
Kanatarak da olsa terk et dizelerimi
Kalma çizgilerimde
Çünkü kaldığın çizgiler birer birer maphus oluverdi benliğime
Koşmak sana karşıyken işe yaramıyor
Gölgeye aldığın siste saklıyorsun yolları
Nereye düşmeliydi hayatımın anlamı
Kaldı mı ki hayatımda sana dair olmayan birilerinin varlığı
...
Şimdi gelsen ve hapsetsen melodilerime bu sevgiyi
Kaybettiğim bir yol uğrunda yürümek değil artık umurumda
Ne olmam gerek kurtulmak için
Elinde oyuncak olan aklımı tamamen kaybetmeli miyim
O zaman seni unutabilir miyim
Anılarım sende kalırsa eğer
Geceleri huzurla uyuyabilir miyim
...
Hoş kalmak ne mümkün o yaşlar dökülmüş tuğlalarınla
Ne çalınan nefeslerini soludular insanlar senin rüzgarında
Sana bile şiir yazamayacak kadar tükenmişse kelimelerim
Neye yarar bu elimdeki kalemim
...
Uyuyamazlığa esir düşmüşüm gözlerini hatırlama korkusundan
Ne yapacağımı şaşırır oldum sende yaşadığım heyecandan
Anısızlık boğar oldu yaşantısız zihnimi
Renklerime gölgeler düştü
Siliverdin beni
Medusa
2022-01-31T19:59:06+03:00Güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim. <3
La'mia
2022-01-31T14:35:05+03:00Nasıl etkileyiciydi Esra, kalemine kuvvet!