meğer yıllardır aradığım ruhum,
burada, gözümün önündeymiş.
içtiğim su, ettiğim dua, okuduğum kitap, dinlediğim türkü,
beni ben yapan her şey senmişsin.
meğer yıllardır aradığın kalbin,
orada, göğsünün içindeymiş.
yaşadığın acı, döktüğün gözyaşı, hissettiğin heyecan, duyduğun şükran
seni sen yapan her şey benmişim.
söyle bana, insan ruhu olmadan yaşayabilir mi?
söyle bana, insan kalbi olmadan yaşayabilir mi?
velhasıl sorarım sana,
bundan böyle nasıl yaşarız birbirimizin olmadan?
