Dini kitapların peygamber diye lanse edilen kişiler tarafından o dönemin toplumunu karmaşıklıktan, yanlıştan ve en önemlisi yozlaşmaktan alıkoymak amacıyla ortaya çıktığı düşüncesine sahip biriyim. Bu kitap da beni bu düşüncede iyice net kıldı. Çünkü Nietzsche bu kitapta öyle metaforik aforizmalar kullanıyor ki daha önce bu kadar derin anlamlarla baş başa bırakan bir eser okumadım. Hatta buna bahsetmeye çalıştığım dini kitaplar da dahil. Sonuç olarak ağır okunması gereken ve mümkün olduğunca üzerine düşünülmesi gereken bir kitap. O yüzden bütünüyle ele almak yerine herkes içerisinde kendi yolunu bulabileceği kısımları yakalamalı, o kısımlarda da kendi yolunu çizmeli…
