Biz bir tren ile

İntihar edecek umutsuz bir varlık gibiydik

Seninle bizden bahsediyorum

Ben, senin çarpmanla moleküllerime ayrılırdım

Sen, moleküllerimi toplar

Her molekülümü bir durağa bırakırdın


Kafanda büyüyen

Ve artık bunalmaktan bulandığın anda

Yenik düştüğün o uykuda

Zavallı depresyondaki varlığın

Anti-nevrotik ilacı ile rüyası gibiydik seninle


Dünyada hayatıma inen en ağır anti-nevrotiksin

Sen, kara kediler dolaşan beynimde kalan ilaç lekesi

Pes etmek ile güçlenmek arasındaki sinsi ip

Dudaklarımı boğan cellatsın

Son tüketeceğin şeydi ömrüm

Ömürsüz yaşayacağım artık her gecemi


Biz geceyi kurtarmaya çalışan eşkıya ile

Geceyi dar etmeye çalışan askerin yüz yüze gelmesi gibiydik

Ben, kalbime saplanan iki yasal mermiyle birlikte

Yüreğimi geceye açardım

Sen, yüreğimi bedenine hapseder

Geceyi bütün insanlığa dar ederdin


Ve derler ki,

İnsanlar bir başladı mı ölmeye

Yüzlerle iki yüzlerle iki yüzlülerle ifade edilirdi

Biz

Bir insanın doğmasıyla batması arasındaki

Tekrarı ve farkı gibi olduk

Ben, doğmakla farka giren insanlığın temsiliyken

Sen, yüzlerle iki yüzlerle batan insanlığın tekrarını oluşturup

Bana yüzlerce insan üfledin