Gün biter, başlar geceye yolculuk,

Değişmez, hüzün o eski hüzündür.

Bu vakitler sarar beni bir yokluk,

Gündüz size, gece bana sürgündür. 


Ay ışığı benimle hasbihâl eder, 

O esnada ılık bir meltem eser, 

Fakat niçin içimdeki bu keder?

Yazgım buysa, gönül ona küskündür.