İşte Gün battı, gök karardı, ay parladı,

Fakat henüz gece başlamadı.

Saatler ilerledi, ilerledi...

Işıklar kapandı ve erkenciler uykuya daldı.


Yastığa kafamı koyup üzerimi örttüğümde

Gözlerimin kapanmasıyla birlikte başlıyor asıl gece

zihnimle baş başa kaldığım o an başlıyor benim gecem


İşte yine başlıyoruz. Neye mi?

Uykusuz gecelere...

Yine susmuyor!

Nedir zihimin benimle alıp veremediği?

Ya da benim zihnimle alıp veremediğim...

Kafamın içinde yüzlerce insan var her biri bir şeyler söylüyor

Ben de uzandım onları dinliyorum

Yahu bir rahat versenize!

Neymiş yalnızmış, sıkışıp kalmış kendi içinde

Neymiş sevmek sevilmek istermiş artık

He bir de çok yorulmuş çabalamaktan

Artık özgür hissetmek istiyormuş

Mutlu hissetmek istiyormuş.

Yahu tamam sus halledicez sabret diyorum

Bu sefer daha çok konuşmaya başlıyor.

Nasıl, neden, niye, niçin, kim, kimle, nolmuş, kim ne demiş, napmış...

Eh be kızım, eh be kızım!